Basına ve Kamuoyuna
Bismillahirrahmanirrahim
16 Mart 1988 günü insanlık tarihinin utanç verici sayfalarından biridir. Dünyanın tağutlaşan güçlerinin ve onların yerli kuklalarının Ortadoğu halklarına yaşattığı katliamlara bir yenisi daha yani Halepçe de eklenmiştir bugünde.
1924 Nasturi katliamı, Şeyh Said, Ağrı, Zilan, Dersim Katliamı, 33 Kurşun, Maraş, Başbağlar, Roboski katliamı, Hama, Qamişlo, Sînemaya Amudê, Enfal katliamı ve daha sayamadığımız bir çok kara lekenin belki de en acısıdır Halepçe. Kokusuyla beraber ölümü getiren kimyasal silahların katlettiği 5.000 den fazla masum, Müslüman Kürdü rahmetle anarken, bu katliamın sorumlularını da Allah’ın laneti ile lanetliyoruz.
“Size ne oluyor da, Allah yolunda ve, “Ey Rabbimiz! Bizleri halkı zalim olan şu memleketten çıkar, katından bize bir dost ver, bize katından bir yardımcı ver” diye yalvarıp duran zayıf ve zavallı erkekler, kadınlar ve çocukların uğrunda savaşa çıkmıyorsunuz?” (Nisa suresi 75.) ayetinin muhatapları olarak nerede ve kime karşı olursa olsun zulme uğrayanların yanında olmayı; kalbimizle anmayı, dilimizle haykırmayı ve elimizden bir şey geliyorsa esirgememeyi, zalimlerinde karşısında olmayı inancımızın bir gereği kabul ediyoruz. Zira mazlumun dini sorulmaz!
Bugün Halepçe ve bağlı bulunduğu Federal Kurdistan bölgesi tarihten gelen uzun, meşakkatli ve haklı mücadelesi sayesinde zulümden ve diktatörlerinden kurtulmuş, milli haklarının çoğuna kavuşmuş; kendi kendini yöneten, içinde milletlerin medenice yaşadığı ve Ortadoğu için örneklik teşkil edecek bir coğrafya olmuştur.
Başta diğer Kurdistanlılar ile Filistinliler olmak üzere yeryüzünde zulüm gören bütün Milletlerin yaşadığı zulümlerin son bulması için dua ediyor ve bu konuda haklının yanında yer alma, hakkını bedel ödeme pahasına da olsa dile getirme, kendi aleyhimize olsa da Allah katında adil şahitler olma hususlarında herkesi üzerine düşen sorumluluğu ifa etmeye çağırıyoruz.
Halepçe’ye karşı gösterilen duyarsızlık ve iki yüzlü tavrın geçen 25 yıllık süreçte hala var olduğu, fazla bir değişiklik olmadığı görülmektedir. Gerek uluslar arası kuruluşların gerekse İslam dünyasının Halepçe’de sessiz kalışına benzer bir tavır bugünde farklı versiyonlarla karşımıza çıkmaktadır.
Topraklarında dünyanın iki güç bloğunun 3 yıldır sürdürdüğü kabul edilemez savaşta Suriye halkının yaşadığı katliamlar ile çektiği acıların bir an önce son bulmasını diliyoruz. Ne tuhaftır ki Roboski’de 34 masum sivilin katledilmesi olayına hata bile diyemeyip, özür beyan etmeyenler zalim Esad’ın katliamlarından rahatsız olduklarından söz etmektedirler.
Acaba bu rahatsızlığın Suriye Kurdistanın’daki Kürtlerin kazandığı statü ile ilişkisi var mıdır? “Kendisi için istediğini mü’min kardeşi için istemedikçe gerçek anlamda iman etmiş sayılmayan” bir dinin mensupları neden Suriye’de ki Kürt kardeşlerinin oluşumunu kırmızı çizgileri olarak görmektedirler?
Meclis’in ancak 14 ay sonra raporunu yayınlayabildiği Roboski katliamının, iktidar tarafından manipüle edilmeye devam edildiği ve katliama uğramış köylüler ile yakınlarının “terörist” olarak gösterilmeye çalışıldığı bir ortamda meclisteki ‘Tek Kürt Partisi’nden yeterli tepki gelmemesi de dikkat çekicidir.
Başta Saddam olmak üzere Ortadoğu diktatörlerinin bir bir devrilmesi, katliamlar üzerine kurdukları saltanatlarının yerle bir olması, hâla halklarına zulmeden; fıtri ve milli haklarını engellemeye çalışan, insanca ve refah içinde yaşamalarına imkan vermeyen İslam ve insanlık dışı yönetimlere bir ibret olmalıdır. Unutmamak gerekir ki zulüm ile âbâd olunmaz!
Ji Bo Çapemeniyê û Gelê Me Yê Hêja
Bi Navê Xwedayê Rehman û Rehîm
Roja 16 Adarê sala 1988 ê rojeke şermdêr a dîroka însaniyetêye. Di wê rojê de hêzên taxûtî yên dinyayê û kûklayên wa yên cihî komkujiyek di, li Rojhilata Navîn zêde kirine û komkujiya Helebçe kirîne.
Komkujiya 1924 ê a Nastûrîya, komkujiyên Şêx Seîd, Agirî, Zîlan, Dêrsim, komkujiyên 33 Gule, Mereş, Başbağlar, Roboskî, Komkujiyên Hema, Qamişlo, Sînemaya Amûdê, Enfal û hêj gelek komkujiyên dî da dibe kû ya herî dil soj Helebçe ye. Çekên kîmyevî yên bi behna xwe ve mirinê tînin, 5 hezarî zêdetir Kurdên bê guneh yên Misilman qetil kirin. Em wan mezlûman bi rehmet bîr tînin û le’neta Xwedê jî li berpirsiyarên komkujiyê dikin.
Em xwe muxatabê wê ayetê dibînin ku dibêje: Çi bûye bi we ku hûn cengê nakin di riya Xweda de û ji bo wan mêr û jin û wan zarokên bêhêz mabûn ku digotin, “Xwedayê me! Tu me ji vî bajarê ehlê wî zulimkar in derxîne, û tu parêzvanekî ji me ra bişîne, tu ji bal xwe alîkarekî bide me…” (Nîsa 75)
Zulm li kîderê be û li dijî kê hatibe kirin em li hemberî wê sekinînê û piştgiriya mezlûma girtinê, bi dilê xwe ve bîranînê, bi zimanê xwe ve parastinê û bi destê xwe ve ya mimkun çi be ewê kirinê, li hember zaliman sekinînê wek wecîbeyek dînî dibînin. Bêgûman dînê mezlûman nayê sual kirin.
Îro Helebçe û Herêma Kurdistana Başûr piştî mucadeleya xwe ya dirêj û bi meşakkat ya li ser heqiyê û dîrokî ji zalim û diktatorên xwe xilas bûye, gehiştiye piraniya mafên xwe yên netewî; xwe bi xwe rêvedibe, di nav da milletên cuda cuda bi avayek medenî dijîn û bûye welatek mînak ji bo Rojhilata Navîn.
Di seri da ji bo Kurdistaniyên dî û Filîstiniyan û ji bo hemû gelên di bin zulmê dane em dua dikin ku ji zulmê xilas bibin. Berhindê di derbarê piştgiriya heq girtinê, bi bedel dayînê jî be; heq çi be ewî parastinê, li dijî berjewendîyên me be jî di dergehê Xwedê da şahidên adil bûyîne da em banga berpirsiyariyê li herkesî dikin
Em dibînin ku van 25 salên derbasbûyî helwesta bêxem û durû ya li dijî Helebçê zêde neguhoriyê û hêj heye. Hem alema Îslamê hem jî saziyên navnetewî îro jî formên cuda evê helwesta xwe didomînin.
Şerê du blokên hêza yên dinyayê ku li axa Suriyê 3 salê dimeşînin nayê qebûl kirin û em hevî dikin ku demek zû komkujî û zulma li wê derê dawî bi be. Lê çi ecêbiyeke kesên li Roboskiyê 34 Kurdên bêguneh qetil kirî û ne gotine me xeta kiriye û ne jî lêborîn xwestine behsa nerehetbûna xwe ya dijî Zalimê Esed dikin
Gelo çi eleqaye vê rehetsiziyê bi statuya Kurdên rojava destxistî heye yan ne? Mensubên wî dînî ku dibêje “Kesên tiştê ji bo xwe dixwazin hetta bo birayê xwe yê mu’mîn jî nexwazin, bi heqî îman nekirinê” çawa dibêjin statuya Kurdên Suriyê ji bo me xetek sor ê?
Piştî çarde meha Meclisê rapora xwe ya derbarê Roboskiyê weşand, desthilatdarî bûyerê manîpule dike û gundiyên hatîne qetil kirin û mirovên wa wek “terorîst” nîşan dide, belê balkêşe ji ‘partiya Kurd’ ya di Meclisê da dengek zêde dernayê.
Di seri da aqibeta Seddam û yek û yek ketina diktatorên dî yên Rojhilata Navîn, xirabûna seltanatên wan yên li ser zulmê û komkujiya hatibûne ava kirin divê bi be ders û îbret ji bo rêveberiyên zalim. Ev rêveberiye dijî Îslam û însaniyetê ne, mafê milleta yên netewî û xwezayî asteng dikin û nahêlin gel wek mirova û mureffeh bijîn. Divê ji bîr nekin ku bi zulmê payidar nabin.
